孟mèng夏xià饮yǐn芍sháo药yào花huā下xià
丈zhàng夫fū贵guì树shù立lì,,其qí志zhì在zài功gōng名míng。。女nǚ子zi不bù出chū户hù,,长zhǎng年nián无wú所suǒ营yíng。。
中zhōng馈kuì事shì粗cū了le,,针zhēn线xiàn须xū调diào停tíng。。薄báo暮mù得dé暂zàn息xī,,閒xián吟yín豁huō幽yōu情qíng。。
是shì时shí四sì月yuè天tiān,,山shān深shēn闻wén晚wǎn莺yīng。。芍sháo药yào开kāi较jiào迟chí,,红hóng芳fāng殿diàn春chūn英yīng。。
花huā下xià具jù杯bēi杓biāo,,独dú酌zhuó还hái独dú倾qīng。。三sān杯bēi乐lè陶táo然rán,,气qì爽shuǎng心xīn亦yì清qīng。。
凭píng高gāo豁huō远yuǎn目mù,,叠dié嶂zhàng青qīng冥míng冥míng。。地dì偏piān绝jué市shì嚣xiāo,,寺sì近jìn闻wén钟zhōng声shēng。。
中zhōng怀huái自zì萧xiāo旷kuàng,,淡dàn泊pō无wú牵qiān萦yíng。。
丈夫贵树立,其志在功名。女子不出户,长年无所营。
中馈事粗了,针线须调停。薄暮得暂息,閒吟豁幽情。
是时四月天,山深闻晚莺。芍药开较迟,红芳殿春英。
花下具杯杓,独酌还独倾。三杯乐陶然,气爽心亦清。
凭高豁远目,叠嶂青冥冥。地偏绝市嚣,寺近闻钟声。
中怀自萧旷,淡泊无牵萦。