闻wén克kè斋zhāi舅jiù氏shì除chú江jiāng东dōng提tí举jǔ以yǐ此cǐ寄jì贺hè
春chūn风fēng桃táo李lǐ花huā,,开kāi落luò几jǐ许xǔ时shí。。
谅liàng彼bǐ松sōng柏bǎi质zhì。。动dòng有yǒu千qiān岁suì期qī。。
舅jiù氏shì早zǎo负fù名míng,,不bù作zuò窈yǎo窕tiǎo姿zī。。
冰bīng霜shuāng饱bǎo摧cuī剥bō,,未wèi觉jué明míng堂táng迟chí。。
不bù休xiū朱zhū两liǎng轓fān,,四sì牡mǔ已yǐ载zài驰chí。。
斂liǎn散sàn有yǒu常cháng度dù,,刺cì举jǔ由yóu我wǒ施shī。。
过guò家jiā得dé上shàng冢zhǒng,,偃yǎn薄báo宁níng久jiǔ为wèi。。
又yòu意yì汉hàn廷tíng上shàng,,鼓gǔ舞wǔ须xū厥jué辞cí。。
文wén章zhāng岂qǐ憎zēng命mìng,,穷qióng人rén讵jù因yīn时shí。。
贱jiàn子zi盍hé自zì勉miǎn,,毋wú庸yōng罪zuì毛máo锥zhuī。。
春风桃李花,开落几许时。
谅彼松柏质。动有千岁期。
舅氏早负名,不作窈窕姿。
冰霜饱摧剥,未觉明堂迟。
不休朱两轓,四牡已载驰。
斂散有常度,刺举由我施。
过家得上冢,偃薄宁久为。
又意汉廷上,鼓舞须厥辞。
文章岂憎命,穷人讵因时。
贱子盍自勉,毋庸罪毛锥。