望wàng九jiǔ华huá山shān
初chū行xíng江jiāng南nán道dào,,山shān水shuǐ皆jiē可kě爱ài。。忽hū见jiàn九jiǔ华huá峰fēng,,瑰guī奇qí又yòu堪kān怪guài。。
去qù之zhī百bǎi馀yú里lǐ,,青qīng翠cuì若ruò无wú类lèi。。群qún山shān特tè微wēi茫máng,,屹yì起qǐ视shì其qí背bèi。。
初chū疑yí楚chǔ人rén剑jiàn,,真zhēn能néng倚yǐ天tiān外wài。。快kuài意yì入rù浮fú云yún,,耻chǐ令lìng白bái日rì晦huì。。
又yòu如rú群qún游yóu龙lóng,,垂chuí胡hú饮yǐn江jiāng濑lài。。俯fǔ仰yǎng令lìng人rén惊jīng,,顷qǐng刻kè千qiān万wàn态tài。。
未wèi知zhī灊qián与yǔ霍huò,,何hé能néng配pèi嵩sōng岱dài。。得dé无wú失shī其qí真zhēn,,吾wú为wèi古gǔ人rén悔huǐ。。
山shān中zhōng多duō良liáng田tián,,泉quán源yuán得dé灌guàn溉gài。。颇pō思sī藏cáng其qí间jiān,,将jiāng家jiā事shì耕gēng耒lěi。。
尘chén氛fēn未wèi决jué往wǎng,,暂zàn若ruò观guān画huà绘huì。。日rì暮mù飞fēi鸟niǎo还hái,,临lín风fēng久jiǔ儓tái儗nǐ。。
初行江南道,山水皆可爱。忽见九华峰,瑰奇又堪怪。
去之百馀里,青翠若无类。群山特微茫,屹起视其背。
初疑楚人剑,真能倚天外。快意入浮云,耻令白日晦。
又如群游龙,垂胡饮江濑。俯仰令人惊,顷刻千万态。
未知灊与霍,何能配嵩岱。得无失其真,吾为古人悔。
山中多良田,泉源得灌溉。颇思藏其间,将家事耕耒。
尘氛未决往,暂若观画绘。日暮飞鸟还,临风久儓儗。