杂zá诗shī其qí二èr
能néng书shū由yóu天tiān资zī,,成chéng就jiù在zài学xué力lì。。遍biàn搜sōu古gǔ人rén奇qí,,一yī悟wù或huò有yǒu得dé。。
篆zhuàn分fēn绝jué矜jīn严yán,,取qǔ势shì常cháng以yǐ逆nì。。草cǎo真zhēn趋qū隽juàn永yǒng,,神shén味wèi务wù自zì适shì。。
庸yōng庸yōng宋sòng益yì弛chí,,晋jìn魏wèi诚chéng造zào极jí。。扫sǎo去qù殊shū未wèi能néng,,岂qǐ免miǎn为wèi人rén役yì。。
幼yòu年nián慕mù从cóng祖zǔ,,淳chún古gǔ仍réng宕dàng激jī。。中zhōng年nián观guān忠zhōng端duān,,独dú往wǎng深shēn莫mò测cè。。
米mǐ颠diān恨hèn其qí手shǒu,,坐zuò受shòu谈tán口kǒu厄è。。纵zòng手shǒu且qiě勿wù谈tán,,破pò柱zhù来lái霹pī雳lì。。
能书由天资,成就在学力。遍搜古人奇,一悟或有得。
篆分绝矜严,取势常以逆。草真趋隽永,神味务自适。
庸庸宋益弛,晋魏诚造极。扫去殊未能,岂免为人役。
幼年慕从祖,淳古仍宕激。中年观忠端,独往深莫测。
米颠恨其手,坐受谈口厄。纵手且勿谈,破柱来霹雳。