唐táng希xī雅yǎ雪xuě鹊què
烈liè风fēng大dà雪xuě吞tūn江jiāng湖hú,,巨jù木mù摧cuī折zhé竹zhú苇wěi枯kū。。
乌wū鸢yuān瑟sè缩suō堕duò地dì死sǐ,,岂qǐ复fù能néng顾gù卵luǎn与yǔ雏chú。。
棘jí枝zhī拔bá出chū乱luàn石shí罅xià,,凛lǐn凛lǐn生shēng气qì独dú有yǒu余yú。。
耐nài寒hán两liǎng鹊què亦yì异yì禀bǐng,,羽yǔ族zú有yǒu此cǐ山shān泽zé臞qú。。
神shén凝níng气qì劲jìn中zhōng自zì足zú,,不bù待dài晴qíng日rì相xiāng鸣míng呼hū。。
深shēn知zhī画huà手shǒu亦yì怪guài伟wěi,,用yòng意yì直zhí刮guā造zào化huà炉lú。。
氄rǒng毛máo虽suī细xì爪zhǎo翮hé健jiàn,,落luò笔bǐ岂qǐ独dú今jīn所suǒ无wú??我wǒ评píng此cǐ画huà如rú奇qí书shū,,颜yán筋jīn柳liǔ骨gǔ追zhuī欧ōu虞yú。。
烈风大雪吞江湖,巨木摧折竹苇枯。
乌鸢瑟缩堕地死,岂复能顾卵与雏。
棘枝拔出乱石罅,凛凛生气独有余。
耐寒两鹊亦异禀,羽族有此山泽臞。
神凝气劲中自足,不待晴日相鸣呼。
深知画手亦怪伟,用意直刮造化炉。
氄毛虽细爪翮健,落笔岂独今所无?我评此画如奇书,颜筋柳骨追欧虞。