题tí文wén与yǔ可kě墨mò竹zhú((并bìng叙xù))
故gù人rén文wén与yǔ可kě为wèi道dào师shī王wáng执zhí中zhōng作zuò墨mò竹zhú,,且qiě谓wèi执zhí中zhōng勿wù使shǐ他tā人rén书shū字zì,,待dài苏sū子zi瞻zhān来lái,,令lìng作zuò诗shī其qí侧cè。。
与yǔ可kě既jì没méi八bā年nián而ér轼shì始shǐ还hái朝cháo,,见jiàn之zhī,,乃nǎi赋fù一yī首shǒu。。
斯sī人rén定dìng何hé人rén,,游yóu戏xì得dé自zì在zài。。
诗shī鸣míng草cǎo圣shèng余yú,,兼jiān入rù竹zhú三sān昧mèi。。
时shí时shí出chū木mù石shí,,荒huāng怪guài轶yì象xiàng外wài。。
举jǔ世shì知zhī珍zhēn之zhī,,赏shǎng会huì独dú予yǔ最zuì。。
知zhī音yīn古gǔ难nán合hé,,奄yǎn忽hū不bù少shǎo待dài。。
谁shuí云yún死sǐ生shēng隔gé,,相xiāng见jiàn如rú龚gōng隗kuí。。
故人文与可为道师王执中作墨竹,且谓执中勿使他人书字,待苏子瞻来,令作诗其侧。
与可既没八年而轼始还朝,见之,乃赋一首。
斯人定何人,游戏得自在。
诗鸣草圣余,兼入竹三昧。
时时出木石,荒怪轶象外。
举世知珍之,赏会独予最。
知音古难合,奄忽不少待。
谁云死生隔,相见如龚隗。