书shū晁cháo补bǔ之zhī所suǒ藏cáng与yǔ可kě画huà竹zhú三sān首shǒu
与yǔ可kě画huà竹zhú时shí,,见jiàn竹zhú不bù见jiàn人rén。。
岂qǐ独dú不bù见jiàn人rén,,嗒dā然rán遗yí其qí身shēn。。
其qí身shēn与yǔ竹zhú化huà,,无wú穷qióng出chū清qīng新xīn。。
庄zhuāng周zhōu世shì无wú有yǒu,,谁shuí知zhī此cǐ凝níng神shén。。
若ruò人rén今jīn已yǐ无wú,,此cǐ竹zhú宁níng复fù有yǒu。。
那nà将jiāng春chūn蚓yǐn笔bǐ,,画huà作zuò风fēng中zhōng柳liǔ。。
君jūn看kàn断duàn崖yá上shàng,,瘦shòu节jié蛟jiāo蛇shé走zǒu。。
保bǎo时shí此cǐ霜shuāng竿gān,,复fù入rù江jiāng湖hú手shǒu。。
晁cháo子zi拙zhuō生shēng事shì,,举jǔ家jiā闻wén食shí粥zhōu。。
朝cháo来lái又yòu绝jué倒dào,,谀yú墓mù得dé霜shuāng竹zhú。。
可kě怜lián先xiān生shēng槃pán,,朝cháo日rì照zhào苜mù蓿xu。。
吾wú诗shī固gù云yún尔ěr,,可kě使shǐ食shí无wú肉ròu。。
((吾wú旧jiù诗shī云yún::可kě使shǐ食shí无wú肉ròu,,不bù可kě居jū无wú竹zhú。。
与可画竹时,见竹不见人。
岂独不见人,嗒然遗其身。
其身与竹化,无穷出清新。
庄周世无有,谁知此凝神。
若人今已无,此竹宁复有。
那将春蚓笔,画作风中柳。
君看断崖上,瘦节蛟蛇走。
保时此霜竿,复入江湖手。
晁子拙生事,举家闻食粥。
朝来又绝倒,谀墓得霜竹。
可怜先生槃,朝日照苜蓿。
吾诗固云尔,可使食无肉。
(吾旧诗云:可使食无肉,不可居无竹。
最新更新