句留吟
春日溶溶向夜深,松涛砧韵漏沈沈。兰亭少长频来梦,踏泛句留指碧岑。
碧岑高矗云盘曲,四野青濛星陆续。手拂琼霄袖落霞,目低银汉回衡玉。
玉衡遥指凤凰城,望美人兮心怦怦。瘦骨虽无缩地术,冰心尚信自天成。
仰天欲语心转苦,怀抱纵横天尺五。奕叶貂蝉著国华,肯将姓氏污家谱。
倦眼迷离望莆田,酸风如箭射眸穿。三年破榻悲谁语,几堵颓垣痛各天。
各天同难天应祐,紫电青霜乌巷胄。将军亲执绣雕旗,跃马直前真荡寇。
句留吟,清代范承谟
春日溶溶向夜深,松涛砧韵漏沈沈。兰亭少长频来梦,踏泛句留指碧岑。
碧岑高矗云盘曲,四野青濛星陆续。手拂琼霄袖落霞,目低银汉回衡玉。
玉衡遥指凤凰城,望美人兮心怦怦。瘦骨虽无缩地术,冰心尚信自天成。
仰天欲语心转苦,怀抱纵横天尺五。奕叶貂蝉著国华,肯将姓氏污家谱。
倦眼迷离望莆田,酸风如箭射眸穿。三年破榻悲谁语,几堵颓垣痛各天。
各天同难天应祐,紫电青霜乌巷胄。将军亲执绣雕旗,跃马直前真荡寇。
一战成功抱犊闲,朝来泛水暮留山。那