金jīn文wén鼎dǐng秋qiū林lín醉zuì归guī图tú为wèi沙shā溪xī陈chén原yuán锡xī赋fù
霜shuāng华huá洒sǎ红hóng树shù头tóu叶yè,,白bái云yún掩yǎn映yìng山shān重zhòng叠dié。。
黄huáng犍jiān驮tuó醉zuì出chū西xī庄zhuāng,,童tóng仆pū扶fú持chí稳wěn如rú楫jí。。
此cǐ时shí陶táo然rán那nà复fù知zhī,,世shì涂tú奚xī较jiào险xiǎn与yǔ夷yí。。
眼yǎn中zhōng万wàn物wù一yī何hé有yǒu,,只zhǐ有yǒu松sōng风fēng吹chuī接jiē夌líng。。
疏shū林lín斜xié光guāng漏lòu残cán照zhào,,酡tuó颜yán霞xiá影yǐng争zhēng辉huī耀yào。。
深shēn山shān阒qù静jìng不bù逢féng人rén,,岂qǐ有yǒu襄xiāng阳yáng小xiǎo儿ér笑xiào。。
柴chái门mén向xiàng晚wǎn犹yóu未wèi关guān,,山shān妻qī煮zhǔ茶chá方fāng候hòu还hái。。
人rén能néng出chū饮yǐn醉zuì即jí返fǎn,,千qiān里lǐ龙lóng媒méi应yīng是shì闲xián。。
霜华洒红树头叶,白云掩映山重叠。
黄犍驮醉出西庄,童仆扶持稳如楫。
此时陶然那复知,世涂奚较险与夷。
眼中万物一何有,只有松风吹接夌。
疏林斜光漏残照,酡颜霞影争辉耀。
深山阒静不逢人,岂有襄阳小儿笑。
柴门向晚犹未关,山妻煮茶方候还。
人能出饮醉即返,千里龙媒应是闲。
最新更新